Francesco Cambiganu
A mama
Pro mi atire a sa vida terréna ,
Pro noe meses mi as custodidu ,
De sa carre tua mi sò nutridu
Ligadu astrintu a una cadéna.
Suferente de onzi mala péna,
In d'unu lettu mi'as partoridu,
Finamentras chi forte no m'as bidu,
M'as bundàdu è samben d'onzi véna.
Su corpus isfustu d'ermosura,
Ap'intesu, cando m'as abrazadu ,
Chin lagrimas, de piantu, bagnadu
M'as su coro, e pienu de calura.
Ite bellos carìgnos chin premura
In cuss'ora chi mi as allatadu.
De s'alimentu sanu preribadu
Alu gito in laras sa dulzura
Cantos versos allegros zeniosos
In sos brazos tuos mi cantaìas ,
Parìan de Deus cuddas majìas
De cantu fin bellos melodiosos.
Sos ojos lughentes e gioiosos
M'ammènto de cando mi ninnaìas.
Mirènde, s'anima mi bundaìas,
De caentes toccheddos amorosos.
No mi peldes de vista un'istante ,
Pro mi fagher d'eterna sentinèlla
Ca ses sa sienda sa pius bèlla ,
Chi brotat su lugòre benestante
Chin sa miràda tua penetrante
Mustras sa bellura è una prèlla
Cando miro sa luminos'istèlla
Bido a ti'e mi fato amante.
Cuss'istèddu ispijat rie rie
tottu sas lusingas chi m'as dàdu
Tottu su tempus chi asa penàdu
Solamènte pro creschere a mie
In cussu mamentu pesso a tie
Tando resto comènte illuminàdu
Mi torrat a mente su passàdu
De cando m'izaias not' e die.
oras intreas in sas notes jaras
Nende contados meravizosos
Ascultaia dae sas tuas laras
Suta sos isteddos luminosos
Cussas favèllas deligas e raras
Ponian a sa mente pagh'e gosos
Abandonende sas penas ignaras
Ca lu fini ammentos grandiosos.
Dae cando eo sò naschìdu
In s'alvure tou da unu ratu
Dae cando de sa carre mas fatu
A sa vida terrena mi as batìdu
M'as peldonadu si t'apo ferìdu
M'as dadu s'alimentu su recatu
Cando m'as bidu poveru e famìdu,
Pro cussu t'ap' a esser semper gratu.
Cando lu miro s'astore olende
Chin sas alas ispaltas a su bentu
In mesu sas Intragnas de s'aera
Pesso a tie mi benit s'ispéra
De t'iscriere versos chin talentu
Comente chi m'esseres ascultende
Uguale a un'anzone fatu e s'ama
Ca ti so fizu e tue mi ses mama
Solu poesias
Unu sero a minetta e temporale,
Bindig'annos aia solamente,
Atraesso a passu su padente ,
Tott'in d'unu inbenzo unu tale,
Sa mirada eto a su gambale,
No paret duttore ne istudente,
De billuju los gighiat sos pannos,
E sa cara sulcada de afannos.
«A ue ses direttu pastoreddu ? »
Mi narada, chin sa b'oghe pasada!
«So dende solament'un'atraessada
Ca da eris mi mancat su cateddu
Su entinu biancu e nieddu
E gighede un'ischigli'apicada»
Li pregunto! «narami si l'as b'idu
Ca so timende chi siat feridu»
S'omine chi at connotu su faeddu!
Mi preguntat, «de ue ses,de Patada?
Mi paret chi cussa faedada
Est simile a sa-e Lucca Cubeddu
Cussu poeta mannu bandidedu
Ch'in Solle faghiat sa cantada
Amajende sos pastores chin su cantu
Chin poesias de musas de incantu»
«Aite no recuis picciocheddu?»
Mi dimandat, chena m'abaidare
«A pag'ora comintzat a iscurigare
E su chelu si estit de nieddu,
Torra crasa a chilcare su cateddu,
Chi a manzanu ja l'as agatare,
Mancari a postu fatu a un'assile
E acudit solu solu a su puddile »
«Como torradiche a sa pinnetta
Ca babbu tou est in pensamentu»
Cando si girart lu miro atentu,
A tracolla gighiat sa doppietta,
S'incaminat no isco a cale meta,
Isconsoladu fit a passu lentu.
Mancu isse l'ischiat de seguru
Cale meta leare a s'iscuru.
Li sigo chin sos ojioj sa mirada,
Atraessende sos pes de su monte,
Finas chi s'imbelghet in s'orizonte,
Sutta sa luna bene illuminada.
A onzi passu daiat s'arressada
Pro fagher sentinella in su fronte,
Ca fit che bestia impaurida
Dae tottu cazziada e pessighida.
Patada idda de raru incantu
In riu toltu mas dadu sa nadia
Pagos versos iscriere ti cheria,
Ca ses in Sardigna veru antu
Cando iscrio, lagrimas de piantu
Atraessan tottu sa carena mia
Ca sos ammentos de pizinnia
mi lu renden su coro afrantu
A noighentos metros de altura
In d'unu monte ti ana collocada
Cantu afies s'ojiu chin sa mirada
Su sentidu lu bundas d'ermosura
Paret chi a Giotto as leadu fura
E chin d'unu pinzellu t'at pintada
Ca ses in montacutu o! patada
Sincantu pius bellu è sa natura
S'istedda matuttina d'oriente
A puddiles ti donat sos carignos
Parede imbiada chin impignos
De cantu est bella e risplendente
Pro dare bellura tottu sa zente
E li distruer sos bisos malignos
Ca sun sos fitzos tuos dignos
Chi t' onoran in d'onzi cuntinente
Santu Ainzu faghet de vigilante
Dae subra sa sedda granitina
Cue regnat s'aera genuina
E rendet d'onzi coro palpitante
Sa frina delicada penetrante
Sulende paret musica divina
Su murmutu è s'aba cristallina
onzi ment'umana faghet amante
Santa Sabina malture romana
Est mama tua e amparadora
Ca las coglida Las dadu dimora
Intro sos muros de sa chejia arcana
Su vintinoe onz'annu la festana
Fitzos tuos e istranzos dae fora
A l'onorare emigrados ancora
Dae terranzena allegros torrana
Cubeddu e Pisusciu de Antina
Mastros mannos de poetic'arte
ispalghen versos comente a marte
Olan in chelu e faghen sa muina
Can postu in sardigna raighina
Chin sa musa in d'onzi logu e parte
Lassende iscritos oberas d'arte
literadura e poesia divina
Sa resolza mastru Zintu Canale
Paris a sa de mastru Boiteddu
Sa foltighe arrodada de Careddu
Chin Sistigu la faghen zeniale
Ca est sienda rara originale
Fata a ferru caldu e malteddu
Sa maniga corru biancu o nieddu
Oe lean sa fama mundiale
Monte Lerno massizu grandiosu
A millimetros pius ateros chentu
Imponente ti mustrat su talentu
in su bellu padente maestosu
Dae Rodé s'istrumpu ispantosu
De aba sana e nobile alimentu
In su cuccuru che faghet ausentu
A fizos tuos dat recreu e gosu
Cando in chelu S'abila imponente
Olat e sulcat sas nues in s aera
Est de santa Sabina sa chimera
Insinzada dae s'istedda de oriente
Pro eneigher de patada sa zente
E torrare che innantis 'ispera
Pro chi siat d'onzi modu e manera
Prinzipiu de su tempus beniente.
Bantina ti saludo in allegria
Pustis de custa bella serada
Mancari sia fizu è patada
Unu antu dare, a tie cheria
Pisurzi est su mastru è poesia
Ma mastros mannos ateros chendada
Ca ses bidda manna, mancari minore
Chin fizos dignos de altu valore.