Su Deus isculzu

02.11.2020

Dae sa tanca a sa 'idda de Lenoria bi cherian battor chilometros. Su caminu fit aggiummai tottu in pigada e istaiat pienu di piore luzonosu in s'istiu e si faghiat unu ludrau in tempus malu.

Su piore muzu e fine che tippitippi o chijina de unu fogarone mori mori tuppaiat sos ojos e s'intuveddaiat sutta sa 'estimenta. Su ludu brottaiat bottes fines e ragas.

Pro la truncare in culzu, a l'appetigare fit una pelea in calesisiat istajone.

Pro custu e pro non parrere unu piccapedreri muntonarzinu a incunza fatta, onzi 'olta chi Giona falaiat a Lenoria si poniat iscarpas russas e bestes bezzas chi cambiaiat cun ateras noas posca chi si fit samunadu 'ene in s'abbadorzu fraigadu in s'oru de sa idda. A sa torrada faghiat sa faina a s'imbesse.

Si lassaiat s'andera a costazu de su riu e si leaiat peri sa sedda inue sos ulumos 'idos dae giosso parian faeddende cun sos fundales. Cando sa caminera si faghiat terighinu bi fit sa domo in mesu a unu chilciu de niberos bistonchinos a conca bascia...

(Pitzente Mura)


Su deus isculzu est unu contu de Giona chi dae sa naschida isteit postu a un'ala dae su babbu e dae sa mama e chi a sa morte de su nonnu perdeit onzi tremene de vida deretta. Ma est finzas su contadu de una idda istrambotica (Lenoria) e de sas fainas suas barigadas: de Zizzu Maria s'interramortos, trumarzu de carenas rendidas; de Berenaldone Grasciasadeus, su calzulaju chi attraesseit su tempus sou dende a biere abba mala a sos preidores; de Marianna Iscultatroddios, sa soltera lereddosa; de don Gesuinu su preideru sempre sididu; e de chentu iddaresos, unu pius istrambulu de s'ateru.