Vincenzo Mura
Andan sos pastores mios
Andan sos pastores mios,
in sas rudes palinzas ràspinas,
comente profetas sàbios
pióppidos dae chelu
o istuppados dae raighinas
'a surzire roccas
e s'addescar' 'e mare.
An sabore 'e murta e puleju
sas mélidas de sos anzones
e isparghet fumentos de armidda
e nìberu s'alenu
de sas crabas indimoniadas.
Dae su degogliu'e sas.undas
e sa lucura'e sos pétalos
naschet s'istentériu de sos colores.
In su ruju'e sos fundales
allupan sas intrinadas
e in caddos de luna biaiua
giumpan avréschidas e chintales.
In su 'irde de su riu
si catzan su sidis bisos e óspiles
e in ìmbenas de sas 'ajaneddas
cun sos primos istizos de lentore
abbutturat su fiore
dulche, 'e fémina e de vida
A s'imprestu sos grillos
lean sas chiterras
de sas chìgulas drummidas
pro festizare sos isteddos,
cumpanzos coriales de nottes mannas
de'izae de solovrinas
infogadas de poesia.
Addae de mare e chelu,
cun lughe e sole, si che sun fuidos
sos colores e sos insónios de sa die
abboju a camineras
de iscumbattare.
(Primo
premio Ozieri nella sezione "Poesia inedita-Antonio Sanna"-2015)
Cando Amore…
Pianghere e riere impare,
rier''e dolu
e piangher''e gosu.
Cando nuda
ti rendeis in bratzos mios
corona 'e fiores e ruos
in su lettu nostru de fozas nuscosas
e ojos de mendula 'irde
a incadenare bisos verdaderos
e a regogliere sos trainos nostros de mele
dulche e ranchidu…
e su sambene de sas carenas nostras
si solovrineit
in su primu abboju de sentidos
pro faghere de duos unu
e intrei in benas tuas
e su velu pertunghei
de su fortzeri levianu tou
pro lebiu rundare in sos arcanos
de su giardinu incantadu.
Ahi addoru meu addoru
su chelu si oltuleit
in un'istroscia
de miliones de culilughes rujas
e de lughentes mariposas grogas
e su mundu fineit de bivere…
isteit sa prima 'olta, isteit… sa 'olta.
Ahi amore meu chena agabbu
e sempre in incomintzu.
Ahi ahi ahi!
Sas tittas tuas
dae pettorras inchesas fuende,
timpanzos in marettadas de dirrascos dulches
in sas abbas tuas de pisches ammajarzados
e de paza marina indeorada,
coro de vulcanu
rosa belluttu castanzinu
ispampanada in imbenas fioridas,
ispiju de aranzu
in rosoliu de melagranada
misciadu cun nuscos de mare
e suspiros, colores, lughes,
e bemidas e tremidas
de mundos de s'immaginascione.
Ahi sa prenda tua de femina ermosa,
cuada e como agattada,
orizada de pibiristas de corallu
e bocculos de trigu moriscu,
si faghet pius manna e arrida
de sole 'eranile e de 'onzi isteddu
e de sos mundos de su chelu.
Ahi amore meu, ahi
cavanos de mela nida e rosa,
pedde de pessighe
e carena 'e botinu e pizu 'e latte,
in cara duas istellas de mare
e in sa memoria naschidorza
marettare de pronincas
corovulos e lizos.
Dae sos ojos tuos,
peri tuncios, risittos
e tremedderas de imberriu,
raffias e mossos
de 'attu randaja accrabinada
e carignos de pumas
de anghelos imbentados,
fuas de conca, istenterios
… e ammadainamentos.
Forsis est istada Eva,
sa disbarattada divina,
a t'iscobiare
comente sa carena podet diventare
amina e fogu
e a t'integrare sas giaes
de cussu chelu 'e sentidos
chi s'omine
aiat crettidu perdidu pro sempre.
Sas abes de oro de su coro tou
in milli e milli si pesein in bolu
pro terramare intro a sas chentu peddes mias
sa dolcura de su casiddu ispantosu
arrappionadu a sos Divinos
o de sos Divinos granzeu
pro sa festa manna nostra.
Ma comente fatto a contare
cun sas paraulas frionzas mias
su miraculu chi naschet
e torrat a naschere
donzi 'olta
chi nos giunghimus in amore?
da "Poesias seberas"-2010
Cherzo
Como, erettu,
in s'oru 'e sa 'etzesa
cherzo chi sa lughe
de sos ojos tuos
m'isolvat custa pedra
chi si narat coro,
chi s'alenu tou ispannet
su velu de s'incherrida mia
chi si narat isermore
e chi su cantigu e su risu
de sas laras tuas ch'iscaniet
pro sempre umbras
e pantàsimas chi su tempus
m'at arraighinadu
in intragnas de sa vida.
Cherzo
chi sos corvos cadruddos
de su malastru diventen
turtures masedas
e palumbas de paghe.
Cherzo
ch'in sas moderinas
e in sos isciarzos canten
impare chilandras
e rusignolos
e ch'in sas istruvinas
de frascarzos ispinigos
e in sos èremos
de rena irganzida addelentan
cresuras de rosas
e mindas
e olias birdes
e melagranadas
chin fiores ammurados.
Cherzo
chi sos torojos e sos piantos
de sas attittadoras antigas
de s'ammentu pesen
sonos e armonias de pioboi
e sinfunias de violinos allangoridos.
Cherzo
chi sas cordas de sas chiterras
e sa 'oghe de sos poetes
torren a intronare notas e versos
de regoltas ismarghirinadas.
Cherzo
chi 'onzi ortijone m'ingraenzet
una prenda nodida
pro sos isporgulos tuos
e su mare coraddu castanzinu
pro su tuju tou 'e chighinu.
Cherzo
chi terpes e tilighertas
lassen pro sempre tanas
e pèlcias e bolen
pro pintare in fundales
avréschidas in colore 'e rosas
e intrinadas de fogu
e arcos parados
de cunsertu universale.
Cherzo
chi pistijas, ruos
e 'ardos ispidinos
si fattan sedas e bellutos
e chi 'onzi pensamentu
impèrriet caddos alados
pro diventare bideas de lughe
de intregare a su 'entu…
da "Dies e fozas"-2017